Navršava se 28 godina od stradanja civila bošnjačke nacionalnosti iz Sjeverina
Danas se navršava 28. godina od kad su pripadnici srpskih paravojnih jedinica oteli su 16 građana bošnjačke nacionalnosti iz mesta Sjeverin, koje su posle svirepog mučenja, ubili. Povodom godišnjice ovog zločina, Fond za humanitarno pravo (FHP) i Sandžački odbor za zaštitu ljudskih prava i sloboda (Sandžački odbor) podsećaju da višegodišnja potraga porodica za posmrtnim ostacima žrtava još uvek nije okončana i da je neprihvatljivo da institucije Srbije punih 28 godina odbijaju da porodicama žrtava pruže obeštećenje, podršku i priznanje. Udruženje za društvena istraživanja i komunikacije (UDIK) ocenilo je danas da je otmica civila iz Sjeverina bila „otvorena agresija prema osobama druge etničke pripadnosti“.
Na današnji dan 1992. godine pripadnici srpske paravojne formacije „Osvetnici“, kojom je komandovao Milan Lukić, oteli su 16 osoba bošnjačke nacionalnosti koji su iz sela Sjeverin autobusom krenuli na posao u Priboj.
Autobus je zaustavljen u selu Mioče, na području Rudog u BiH, i iz autobusa su izvedeni samo pripadnici bošnjačke nacionalnosti, 15 muškaraca i jedna žena - Mehmed Šebo, Medredin Hodžić, Zafer Hadžić, Medo Hodžić, Ramiz Begović, Derviš Softić, Mithad Softić, Mujo Alihodžić, Alija Mandal, Sead Pecikoza, Mustafa Bajramović, Hajrudin Sajtarević, Esad Džihić, Idriz Gibović, Ramahudin Ćatović i Mevlida Koldžić (rođ. Hodžić).
Kamionom su odvezeni su u hotel „Vilina Vlas“ u Višegrad. Posle nekoliko dana psihičke i fizičke torture, civili su streljani, a tela su bačena u Drinu. Sve žrtve su bile državljani tadašnje Savezne Republike Jugoslavije.
Za ovaj zločin Okružni sud u Beogradu je osudio Đorđa Ševića na 15 godina zatvora, te Dragutina Dragićevića, Milana Lukića i Olivera Krsmanovića na po 20 godina zatvora.
„Sjeverin je tužna priča o proterivanju Bošnjaka iz Sandžaka. Ona pokazuje da su ljudi u tom području doživljavali represiju samo zbog drugačijeg imena, a o tome se danas malo govori“, rekao je Edvin Kanka Ćudić, koordinator UDIK-a.
Prema njegovim rečima, Sjeverin pokazuje da slučaj otmice nije bio nikakav unutrašnji rat u BiH, već „otvorena agresija prema osobama druge etničke pripadnosti“.
„U tom slučaju nije bilo važno da li ste državljanin SR Jugoslavije ili Bosne i Hercegovine, nego je presudno bilo što se zovete drugačije“, ističe Ćudić.
Tokom prethodnih 28 godina pronađeni su posmrtni ostaci samo jedne žrtve, dok se ostali i dalje vode kao nestala lica.
U zajedničkom saopštenju Fonda za humanitarno pravo i Sandžačkog odbora za zaštitu ljudskih prava i sloboda (Sandžački odbor) navodi se da „dugogodišnji bezuspešni napori porodica žrtava da ostvare svoje pravo na reparacije i status civilnih žrtava reflektuje težnju institucija da izbegnu priznavanje odgovornosti Srbije za otmice i ubistva stanovnika Sjeverina“.
„Sa druge strane, neuspešna potraga za telima ubijenih svedoči o svesnom i namernom sprečavanju svakog pokušaja da se otkrije istina o njihovom stradanju. Tokom višegodišnje borbe za priznavanje prava žrtvama ratnih zločina, FHP i Sandžački odbor svedočili su kontinuiranom odnosu ignorisanja i diskriminacije sjeverinskih žrtava od strane institucija Srbije“, dodaje se u saopštenju.
Iz tog razloga, kako navode, FHP i Sandžački odbor zahtevaju od institucija Srbije da napuste politiku izbegavanja odgovornosti za kršenja ljudskih prava tokom 1990-ih, te da žrtvama omoguće da saznaju istinu o sudbini njihovih najmilijih.
Izvor: Beta, Insajder